ชําแหละ ทาสสาว ตอนที่ 2
แล้วจุ๊ก็ลุกออกจะโต๊ะทำงานอีกครั้งพักใหญ่ก็เดินกลับมา “มาแล้วคะเจ้านาย” ทันที่ที่เธอนั่งลงจุ๊ก็ไม่รอช้าที่จะแจ้งให้สุพจน์ที่เป็นนายทราบหาได้รู้ว่าสุพจน์นั้นทราบล้วงหน้าตั้งแต่เธอเดินเข้ามาแล้ว แต่สุพจน์ก็ยังส่งข้อความกลับมาหาจุ๊ที่เป็นนั่งทาส“มาแล้วหรือ ถอดออกหมด หนาวหีเลยสิมึง ร่านได้ใจกูจริงๆ” จุ๊ที่ได้อ่านก็แอบยิ้มเล็กหน้าแดงระรื่นด้วยความอายแต่ด้วยข้อความของสุพจน์ที่ค่อยๆๆปลุกอารมณ์เธอนั้น มันทำให้จุ๊เริ่มที่จะมีอาการ อารมณ์แสดงออกมา“ทั่งหนาวและเสียวคะเจ้านายยย”จุ๊ตอบออกไปตามอารมณ์ของเธอพร้อมกับรอว่าสุพจน์จะให้เธอทำอะไรต่ออีกนอกจากถอดชั้นในออกจนหมดแล้วสุพจน์เองที่รู้การเคลื่อนไหวของจุ๊เป็นอย่างดีก็เลยถามจุ๊ “วันนี้มีคนส่งเอกสารมาให้มึงยัง?อีจุ๊”จุ๊เองได้อ่านและคิดไปเองถึงกับสั่นและพิมพ์ตอบสุพจน์กลับไป “ยังคะเจ้านาย อย่าบอกนะคะจะให้จุ๊โชว์ให้เขาเห็น”เธอพูดออกมาเพื่อให้สุพจน์สั่งเธอตามที่เธอถามสุพจน์คิดในใจ คงเงี่ยนได้ทีแล้วสิ และอีกคนที่เฝ้ามองอยู่ก็ยิ้มๆๆ”จะดีหรา….พี่พจน์”เธอตอบสุพจน์กลับมาด้วยความรู้สึกๆๆๆอายปนอยากรู้และลึกๆก็ส่งเสียงเซียร์เอาเลยพี่พจน์ เมื่อสุพจน์ส่งข้อความของจุ๊ให้เธออ่าน ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่สุพจน์เป็นคนตัดสินใจ“โชว์ได้อีร่าน และมึงต้องเอากางเกงในเสื้อในมึงใส่ซองเอกสารนั้นส่งให้แมสเซนเจอร์คนนั้น แล้วบอกแมสเซนเจอร์คนนั้นไม่สิว่าที่ผัวมึง !!!ห้ามปิดซองนั้นด้วย” เมื่อได้รับคำสั่งจุฑาทิพย์ถึงกับทำหน้าหวอ….หน้าแดงฉานมันเป็นอะไรที่มากกว่าโชว์ เพราะสิ่งที่เธอคิดในหัวตอนนี้ถ้าเขาเปิดดูละจะทำไง ในขณะที่ในหัว ในตัวรุมเร้า ด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับความจริงที่น่าอับอายแต่หีของจุ๊กับมีน้ำใส่ๆๆๆๆกำลังซึมแทรกผ่านกลีบร่องหีออกมาที่ละนิดทำให้เธอต้องเกร็งตัวและหนีบขาตัวเองไว้พร้อมสูดปากเบาๆๆๆๆๆๆซี๊ดดดดดดดดด….“แล้วทำไงต่อคะเจ้านายยย” จุ๊ตอบกลับไปยังสุพจน์ “หลังจากนั้นพอแมสเซนเจอร์ถือซองนั้นออกไปสักครึ่งชั่วโมงให้มึงโทรตามเขาและบอกเขาไปว่ามึงส่งผิดซอง ซองนั้นไม่ใช่ แล้วบอกเขาไปว่าห้ามเปิดซองดูนะทำได้ไหมอีกระหรี่” สุพจน์อธิบาย แผนการอย่าง คร่าวๆ พร้อมกับซ้ำไปด้วยคำพูดที่จุ๊ชอบคือ อีกระหรี่ จุฑาทิพย์ เมื่อทราบแผนแล้วทำให้เธอนั่งตัวเกร็งอ้าปากหวอนี้มันจงใจให้แมสเซนเจอร์รู้ให้แมสเซนเจอร์เห็นนี้ ว่าในซองนั้นมีอะไร? ยิ่งเธอไม่ให้เธอปิดซองด้วยมีหรือเขาจะไม่เปิดดูถ้าโทรไปบอกอย่างนั้นและยังมากำชับอีกว่าห้ามเปิด หน้าของจุ๊ในตอนนี้บงบอกได้ว่ามีอารมณ์สุดๆๆๆน้ำหีเริ่มทะลักออกมามือกำปากาแน่นอาการเกร็งตัวและหลับตาหันมองคนไปมาและนั่งตัวตรงมันคืออาการของคนที่กำลังพยายามปกปิดอารมณ์ที่มันลุกไหม้“ไปเตรียมเอกสารได้แล้วอีกระหรี่หลังจากมึงส่งซองให้เขาแล้วมาเล่าให้กูฟังด้วยอีร่าน” สุพจน์ส่งข้อความนั้นหาเธออีกครั้งเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของจุ๊ให้กระเจิงในขณะที่ตัวสุพจน์เองก็อดตื่นเต้นตามความร่านของจุ๊ไม่ได้น้อยไปกว่าจุ๊เลยส่วนคนสั่งเกตการณ์นั้นก็เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทำงานไปชำเลืองมองจุฑาทิพย์เป็นระยะๆๆๆเพราะเธอนั้นก็ลุ้นกับการกระทำที่กำลังจะเกิดขึ้นของจุ๊ไม่น้อยเช่นกัน…
จุฑาทิพย์ที่อยู่ในอารมณ์ของความเงี่ยน กำลังก้มหน้าก้มตาเอากางเกงในตัวเองที่พึ่งถอดไป ใส่ซ่องเอกสารอย่างว่าง่ายที่สั่งเกตเห็นชัดเจนคือเธอจะมีอาการสั่นๆๆเล็กน้อย แล้วไม่นานเกิดรอแมสเซนเจอร์ผู้โชคดีก็มาถึง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จุ๊คุยสักพักแล้วก็วางสาย แล้วก็ก้มหน้าพิมพ์ข้อความหาสุพจน์ “คนรับเอกสารมารับเอกสารแล้วคะเจ้านาย จุ๊ขอเอาเอกสารไปให้เขาก่อนน่ะคะ”ยังไม่ทันที่เธอจะลุกออกจากโต๊ะทำงานไปไปสุพจน์ก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว “เรียกคนรับเอกสารได้ไงต้องเรียกว่า ..ว่าที่ผัวสิ อีร่าน!!!” จุ๊เองที่กำลังจะลุกและได้อ่านข้อความนี้ ยิ่งทำให้เธอเงี่ยนมากขึ้นความรู้สึกจี๊ดดดดดดด ขึ้นมาทันทีน้ำหีที่กำลังซึมออกมาทำให้จุ๊ต้องนั่งลงอีกทีแล้วก็มองดูบรรยากาศภายในที่ทำงาน ก่อนจะหยิบทิชชู่มาซับน้ำเงี่ยนที่อาบชโลมทั่วร่องหีเธอ..แล้วลุกไปพร้อมซองเอกสาร…
จุฑาทิพย์หายไปพักใหญ่แล้วเดินกลับมาพร้อมซองเอกสาร แล้วเดินไปนั่งโต๊ะทำงาน “กับมาแล้วคะเจ้านาย” เธอส่งข้อความบอกสุพจน์และก็พิมพ์ต่อไปอีกว่า “ขอโทษนะคะ จุ๊ไม่ได้ส่งเอกสารตามที่บอกคะ…คือ…???” เธอเว้นช่วงในขณะที่สุพจน์และผู้ร่วมลุ้นรู้สึกผิดหวัง “อีเหี้ยกูสั่งมึง ทำไม่มึงไม่ยอมทำตามที่กูสั่ง เดียวกูพามึงไปยืนขายหีซะเลยนี้” สุพจน์มีอาการผิดหวังเป็นอย่างมาก ก่อนที่จะถามหาเหตุผล “คืออะไรอีเหี้ย เล่ามา…” จุ๊เองเมื่อได้อ่านข้อความที่สุพจน์ที่ดุด่าหยาบคายแบบนั้น สีหน้าเธอเหมือนคนที่กำลังจะร้องไห้ออกมา แต่สำหรับจุ๊คือเธอกำลังมีอารมณ์สุดๆๆๆ “คือจุ๊ยืนคุยกับ…ว่าที่ผัว แล้วน้ำอย่างว่ามันไหลลงตามขา” เธอพิมพ์ตอบออกไปอย่างกระดากปากแม้ถือจะชอบแบบนี้ก็ตาม “น้ำอะไรอีร่าน น้ำหีมึงนั้นหรืออีจุ๊ เงี่ยนจนน้ำไหลออกมาเลยเหรอ ฮ่าๆๆๆๆ พูดชัดๆๆให้กูเข้าใจง่ายๆๆหน่อยสิ เรียนมาสูงไม่ใช่หรอมึงอีกระหรี่” จุ๊เองโดนว่าแบบนี้มันทำให้เธอต้องสูดปากเพราะความเงี่ยน… “น้ำเงี่ยนไหลออกจากหีจุ๊ มันไหลลงมาตามขาคะเจ้านาย” เธอตอบออกไป แต่ในใจเธอนั้นหัวใจมันเต้นรั่ว “อย่างนี้สิ มาอำอึ้งกูไม่ชอบ เล่าต่อเร็วกูเงี่ยน” สุพจน์ตอบกับมา “ว่าที่ผัวจุ๊เขาก็มอง แล้วยิ้มให้ ตอนนั้นจุ๊อายมากคะ ทำอะไรไม่ถูกเลยยื่นซองเอกสารให้เขาคะ แต่มือมันสั่นมันเลยร่วงลงพื้น ก่อนที่เขาจะจับค่ะ กางเกงในเสื้อในทะลักออกมา เขามองหน้าจุ๊ใหญ่เลยคะ จุ๊ทำอะไรไม่ถูกเลยรีบก้มลงไปเก็บพร้อมกับเข้าที่ก้มลงไปเก็บตาม ด้วยความที่ไม่ระวังเขาเห็นหีจุ๊เต็มๆๆคะ จุ๊เลยรีบเก็บและเดินเข้ามานี้ล่ะคะ” เธอเล่าเรื่องราวสั่นๆๆที่ผิดพลาดและหน้าอายสุดๆๆๆ และยังไม่พอยังให้เขาเห็นหีที่กำลังชุมฉ่ำพร้อมจะโดนควยได้ทุกเมื่อ สุพจน์เองรู้สึกสะใจและเสียวตามความร่านของจุ๊ แทนที่จะให้หยุดแค่นี้กลับยังจุดไฟต่ออีก “แมสเซนเจอร์ ว่าที่ผัวมึงหล่อไหมว่ะ ทำไมมึงถึงไปโชว์หีให้เขาดู” จุ๊อ่านข้อความนี้ถึงกับสะดุ้ง จริงอยู่ที่สุพจน์รู้อยู่แล้วว่าหน้าตาประมาณไหน จากการบอกเล่าของ spy “หน้าตาธรรมดาคะ ผิวดำมีหนวด ดูสกปรกคะเจ้านาย” จุ๊ตอบออกไปสุพจน์ถึงกับยิ้มในใจ และพูดในใจหน้าเกลียดก็ไม่บอกนะอีจุ๊ มึงนี้ แล้วสุพจน์ก็พิมพ์ตอบจุ๊กลับไป “อยากให้มันเย็ดจนตัวสั่นแล้วสิ อีร่าน” ทำเอาจุ๊สะดุ้ง และตอบสุพจน์ออกไป “เอาไงดีคะ จะให้จุ๊ทำไงต่อ แมสเซนเจอร์ยังรอเอกสารจากจุ๊อยู่” สุพจน์เองตอนนี้ก็รู้สึกห่วงจุ๊ขึ้นมาคือสุพจน์เขายังไม่ได้เย็ดหีจุ๊ จะให้จุ๊ไปเย็ดกับคนอื่นก่อนได้ไง เขาต้องได้เย็ดหีเธอก่อนค่อยให้พวกที่เหลือได้เย็ด “ก็เอาเอกสารไปให้เขาสิแต่ห้ามโชว์ห้ามอะไรทั่งสิ้น “ สุพจน์ออกคำสั่งอีกครั้งทำให้จีเองเกิดความสงสัย “ไม่ให้โชว์อะไรเลยเหรอคะเจ้านาย ทำไมคะ” เธอถามออกไป ทำให้สุพจน์ต้องรีบตอบเธอกลับมา “กูยังไม่ได้เย็ดหีมึงเลย อีทาส อีร่าน เข้าใจยัง?”
คำพูดของสุพจน์ทำเอา จุ๊ยิ้มๆๆๆ แต่เธอก็ยังรู้สึกผิดหวังที่ทำไมไม่ให้เธอโชว์ต่อหรือมีอะไรกับคนอื่นก่อนอยู่ดี แต่ก็ต้องทำตามที่นายสั่ง “ค่ะเจ้านาย” ทำให้สุพจน์รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อยก่อนที่จะส่งข้อความมาว่า “เที่ยงนี้กินข้าวด้วยกันน่ะอีจุ๊ ก็จะได้เย็ดหีมึงด้วย” คำๆๆนี้ทำให้จุ๊เองรู้สึกดีไม่น้อยถ้าจะรอถึงเย็นเอได้ระเบิดอารมณ์ก่อนแน่ “คะเจ้านาย จุ๊ขับรถไปรอที่ไหนคะ” คำพูดระริกระรี่พร้อมความเงี่ยนขึ้นหน้ามันทำให้เธอตั้งหน้าตั้งตารอเวลาพักเที่ยงแล้วเธอก็ลุกเดินออกเอาเอกสารให้แมนเซนเจอร์คนนั้น…
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น